ရွိခုိး ဝတ္ျပဳလွ်င္ သုံးႀကိမ္ ဦးခ်ရျခင္း အေၾကာင္း

ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္းသည္  ေစတီပုထုိး ၊ ဘုရားရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ၊ မိဘဆရာ ၊ သက္ႀကီးဝါႀကီးသူမ်ားကုိ
ရွိခုိး ကန္ေတာ့ၾကျခင္းသည္ ဓေလ့ထုံးစံ တစ္ခုအေနျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနရျခင္း မဟုတ္ပါ ။ ထုိ႔ထက္ အဓိပၸာယ္ က်ယ္ဝန္းပါသည္ ။
လုပ္ေဆာင္အပ္ေသာ ဝတၲရား ၊ လုိက္နာျပဳက်င့္ရမည့္ ဆက္ဆံေရး ၊ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ လူမႈစရုိက္ ၊ သိမ္ေမြ႕ရုိက်ဳိးသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ၊
အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းထားရျခင္း ျဖစ္သည့္အျပင္ မိမိဧ။္ မာန္မာနကုိ ႏွိမ့္ခ်ဝပ္တြားျခင္း သေက္ၤတ လည္းျဖစ္ပါသည္ ။

ေမြးဖြားလာၿပီး မည္သည့္အခ်ိန္ မွစ၍ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္သြားသလဲ ဆုိတာကုိ သတိမမူမိဘဲ ျဖစ္တတ္ၾကသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာဧ။္

အႏွစ္သာရကုိ နားလည္သိရွိျခင္း မျဖစ္ဘဲ မိဘက ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္ေနလုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္သြားသူမ်ားကုိ မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္
ဟူ၍ ဆုိရေပသည္ ။

ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဟူေသာ ရတနာ သုံးပါးဧ။္ ေလးနက္သည့္ အဓိပၸာယ္ ၊ မြန္ျမတ္သည့္ သိကၡာ ၊ ၾကည္ညဳိဖြယ္ ဂုဏ္ အရည္အခ်င္း
မ်ားကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ နားလည္သိရွိရမည္ ။ ယင္းသုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ တိတိက်က် သိရွိကာ ၊ အမွန္တကယ္ အားကုိးယုံၾကည္
သျဖင့္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္မွသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ စစ္စစ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည္ ။

ရတနာသုံးပါးဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ နားလည္လက္ခံၿပီး ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ လဲေလ်ာင္းရာအျဖစ္ ခံယူျခင္းကုိ " သရဏ " ဟူ၍ ေခၚဆုိရသည္ ။
ယုံၾကည္ကုိးကြယ္သျဖင့္ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ျခင္းကုိ " သရဏ-ဂမန " = " သရဏဂုံ " ဟူ၍ေခၚဆုိရသည္ ။ ထုိသုိ႔ ေလးနက္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္
သျဖင့္ ရတနာသုံးပါးကုိ ႏွလုံးသားျဖင့္ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္သူကုိ " သရဏဂုံ တည္သူ " ဟူ၍ ေခၚဆုိရသည္ ။ ဤသုိ႔ သရဏဂုံ တည္သူကုိသာလွ်င္
ဗုဒၶဘာသာဝင္ စစ္စစ္ ျဖစ္သည္ဟူ၍ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည္ ။ ( မိမိကုိယ္တုိင္, မိမိကုိ ဗုဒၶဘာသာဝင္အဆင့္ တုိင္းတာသတ္မွတ္ႏုိင္ပါသည္ ) ။

မိမိတြင္ အက်ဳိးေက်းဇူး ရရွိႏုိင္သည္ ဟူေသာ ယုံၾကည္မႈျဖင့္ ပုဂၢဳိလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ အယူဝါဒ တစ္ခုခုကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊
အျခားဘာသာ တစ္ခုခုကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ စြဲစြဲ ၿမဲၿမဲ ဆည္းကပ္ ကုိးကြယ္ခဲ့လွ်င္ ထုိသူသည္ သရဏဂုံ ပ်က္ျပယ္သြားၿပီ ဟူ၍ သတ္မွတ္ရပါသည္ ။
( ပုဂၢဳိလ္စြဲ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ လြန္ကဲလွ်င္ သရဏဂုံ တည္ျခင္းကုိ ထိခုိက္ပ်က္စီးႏုိင္ေၾကာင္း သတိျပဳရေပမည္ ) ။
ရတနာသုံးပါးကုိေမ့ေလ်ာ့ေနလွ်င္ ၊ ရတနာသုံးပါးဧ။္ အဆုံးအမေတြႏွင့္ ေဝးကြာကင္းလြတ္ေနလွ်င္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္မႈ ပ်က္ကြက္ေနေသာေၾကာင့္
သရဏဂုံ ေမွးမွိန္ ညႇဳိႏြမ္းေနသည္ဟု သတ္မွတ္ရသည္ ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ ရတနာသုံးပါးကုိ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ မေနဘဲ ၊ အထူးသျဖင့္ တရားေတာ္ဧ။္ အဆုံးအမလမ္းညႊန္မႈတုိ႔ကုိ အစဥ္သျဖင့္
သတိတရ ဆည္ကပ္ကုိးကြယ္ လုိက္နာက်င့္ႀကံေနဖုိ႔ အလြန္လုိအပ္လွပါသည္ ။ ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ ေနရမည္ဆုိသည္မွာ ဆြမ္းကပ္လွဴျခင္း၊ ပန္းဆီမီးတုိ႔ျဖင့္
ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဝတၲဳပစၥည္းမ်ား လွဴဒါန္းျခင္း တုိ႔ကုိ အၿမဲျပဳလုပ္ေနရမည္ဟု မဆုိလုိပါ ။ ရတနာသုံးပါးဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကုိ မေမ့မေလ်ာ့ ေအာင္းေမ့သတိရ
ေနျခင္း ၊ တရားေတာ္ဧ။္ အဆုံးအမမ်ားကုိ လုိက္နာက်င့္ႀကံေနျခင္း သည္သာ အေရးႀကီးေပသည္ ။ 

သည့္အတြက္ ရတနာသုံးပါးကုိ အၿမဲနွလုံးသြင္းႏုိင္ရန္ - မည္သည့္ေနရာမွာျဖစ္ေစ ၊ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ၊ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္ ၊ ေစတီ ပုထုိး ၊
ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိျဖစ္ေစ ၊ ရွိခုိးဝတ္ျပဳၿပီဆုိလွ်င္  ရတနာသုံးပါးကုိ ရည္စူး၍ သုံးႀကိမ္ ဦးခ်ရမည္ ျဖစ္သည္ ။

ဦးခ်သည့္အခါ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ , ထိျခင္းငါးပါးစုံ (ေျခ၊ လက္၊ နဖူး၊ တံေတာင္၊ ဒူး) တုိ႔ျဖင့္ ဦးႏွိမ္ခ်ရမည္ ။ လက္နွစ္ဘက္ ေအာက္သုိ႔ေရာက္ေသာ္ လက္ဖဝါး
ႏွစ္ဘက္ကုိ ျဖန္႔ကား၍ လက္ဖမုိးေပၚသုိ႔ နဖူးထိသည္အထိ ေျဖးေျဖးသာသာ ဦးႏွိမ္ခ်ရမည္ ၊ လက္ဖဝါးႏွစ္ဘက္ကုိ နဖူးျဖင့္တည့္တည့္မွာ တစ္ႀကိမ္တည္း ျဖန္႔ခ်ပါ ၊
နဖူးမက်မီ လက္ဖဝါးကုိ တစ္ခါေထာက္ၿပီးမွ ေရွ႕သုိ႔တစ္ခါတုိးၿပီး အျမန္ဦးခ်ျခင္း ျပဳလုပ္ပါက ဖားဖမ္းသည္ႏွင့္တူသည္ဟုလည္းေကာင္း၊ လက္ဖဝါးႏွစ္ဘက္ကုိ မျဖန္႔ဘဲ
ပူးထားလ်က္ႏွင့္ အျမန္ခ်ခဲ့လွ်င္ ပုဆိန္ေပါက္သည္ႏွင့္ တူသည္ဟုလည္းေကာင္း ၊ ေရွးဆရာတုိ႔ ဆုံးမေလ့ ရွိၾကသည္ ။

ပထမတစ္ႀကိမ္ ဦးခ်စဥ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွလုံးသြင္း အာရုံျပဳေနရမည္ ။ ကမ႓ာေပါင္းမ်ားစြာ (ေလးအသေခ်ၤ ႏွင့္ ကမ႓ာတစ္သိန္း) သတၲဝါအားလုံး
အတြက္ လုံ႔လဝီရိယတုိ႔ျဖင့္ ပါရမီျဖည့္က်င့္ခဲ့ရၿပီး ၊ ေနာက္ဆုံးဘဝ၌ ေျခာက္ႏွစ္တာ ဒုကၠရ စရိယာက်င့္ႀကံခဲ့ၿပီးမွ အႏႈိင္းမဲ့ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံခဲ့သည့္ ဘုရားရွင္ကုိ
ရည္စူးမွန္းဆလ်က္ ေျဖးေျဖးသာသာ ဦးႏွိမ္ခ်ကာ , ေျဖးေျဖးသာသာ ႏွင့္ပင္ ျပန္လည္ ဦးေမာ့ရမည္ ျဖစ္သည္ ။

ဒုတိယအႀကိမ္ ဦးခ်စဥ္တြင္ ဘုရားရွင္ဧ။္ အဓိက တရားေတာ္ျဖစ္ေသာ - မိမိခႏၶာဧ။္ ဆင္းရဲမႈကုိသိျခင္း ၊ ခႏၶာကုိႏွစ္သက္တြယ္တာေနလုိ႔ ဆင္းရဲျဖစ္မႈကုိ သိျခင္း ၊
ခႏၶာကုိ ႏွစ္သက္တြယ္တာမႈမွ ကင္းလြတ္ခဲ့လွ်င္ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရျခင္း ၊ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ မဂၢင္က်င့္စဥ္တရားကုိ အားထုတ္ရျခင္း ၊ စသည့္
(သစၥာေလးပါး ၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး) တရားေတာ္တုိ႔ကုိ ရည္စူးမွန္းဆလ်က္ (အျပည့္အစုံ ႏွလုံးသြင္းႏုိင္ရန္) ေျဖးေျဖးသာသာဦးႏွိမ္ခ် ၊ ေျဖးေျဖးသာသာ ဦးျပန္ေမာ့ရမည္။

တတိယအႀကိမ္ ဦးခ်စဥ္တြင္ သံဃာေတာ္တုိ႔ဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွလံုးသြင္း အာရုံျပဳေနရမည္ ။ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေသာ္လည္း တရားေတာ္တုိ႔ကုိ
ယခုခ်ိန္တုိင္ ထိန္းသိ္မ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရျခင္း၊ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးၿပီး ျပန္လည္ေဟာၾကား ျပသေပးရျခင္း၊ လူအမ်ား ကုသုိလ္ပြားမ်ားႏုိင္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ေဆာင္႐ြက္
ေပးရျခင္း ဆုိတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကုိ ႏွလုံးသြင္းၿပီး ေျဖးေျဖးသာသာ ဦးႏွိမ္ , ဦးေမာ့ ျပဳလုပ္ရမည္ ျဖစ္သည္ ။

အိပ္ရာဝင္ ၊ အိပ္ရာထတုိင္း ဤကဲ့သုိ႔ ဦးသုံးႀကိမ္ခ်သည့္ အေလ့အက်င့္ကုိ စြဲၿမဲပြားမ်ားေနပါလွ်င္ သရဏဂုံ သန္႔ရွင္းစြာ တည္ေနသူ ဟူ၍ ဆုိႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္ ။

ဗုဒၶက်မ္းဂန္တုိ႔တြင္ " သရဏဂုံ " အၿမဲတည္ေနေသာသူသည္ သက္တမ္းကုန္ဆုံး၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ နာတာရွည္ ေရာဂါတုိ႔ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ရုတ္တရက္
မေတာ္တဆ အေနျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ တမလြန္သုိ႔ ဘဝကူးေျပာင္းခဲ့ရေသာ္ ေအာက္ဘုံမ်ားသုိ႔ မဆင္းဘဲ ၊ အထက္ဘုံမ်ားသုိ႔သာ လားေရာက္ရသည္ဟူ၍
အတိအလင္းျပဆုိထားပါသည္ ။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတုိ႔သည္  " သရဏဂုံ " သန္႔ရွင္းစြာ အၿမဲတည္တံ့ႏုိင္ရန္ ၾကဳိးစား အားထုတ္ ႏုိင္ၾကပါေစ ။