ဗုဒၶနည္းက် ေရစက္ခ်အမွ်ေဝနည္း ”

  ေမး။ ။ ဘုရားအလိုက် အမွ်ေပးေ၀နည္းကိုလည္း တင္ျပေပးပါဘုရား။

  ေျဖ။ ။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ေရစက္ခ်ျခင္းအေၾကာင္းကုိ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ လာရွိတာကုိ ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။
က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ အလွဴရွင္မွ အလွဴခံလက္ထဲသုိ႔ ေရစက္သြန္းခ်လွဴလုိက္ၿပီး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္
အလွဴေရစက္ကုိ လက္ျဖင့္ခံယူကာမွ်ျဖင့္ အလွဴဝတၳဳ သက္ရွိသက္မဲ့အရာအားလံုး
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ပုိင္ဆုိင္သြားပါတယ္။
(ဝိ၊႒၊၃၊၄၁၆)

ဗိမၺိသာရမင္း ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲျပဳလုပ္စဥ္က
၁။ အလွဴေရစက္ကုိ ေရႊကရားတြင္ထည့္ထားသည္။
၂။ ေမႊးႀကိဳင္ေသာပန္းနံ႔သာ ထံုမႊမ္းထားသည္။
၃။ အလွဴေရစက္သည္ ျမအဆင္းကဲ့သုိ႔ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေနသည္။
၄။ အလွဴေရစက္ကုိ ဗုဒၶရဲ႕လက္ထဲသုိ႔ ေလာင္းခ်လွဴဒါန္းသည္။ (ဗုဒၶဝင္အ႒ကထာ၊ ၂၅)

အထက္ပါေရစက္ခ်ပံုကုိေထာက္ဆ၍ သာမန္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား လွဴဒါန္းမည္ဆုိပါက ေရစက္ ကုိ ေရေကာင္း ေရသန္႔ျဖင့္ စီမံပါ။ ဘုရားအစရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား

“ပရိတ္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ”

                       လူအမ်ားသည္ ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းေ၀းေစရန္ႏွင့္၊အက်ဳိးမ်ားျဖစ္ေပၚေစရန္“ပရိတ္”တရားေတာ္မ်ားကို

ရြတ္ဖတ္၊ နာယူၾကပါသည္၊၊

အမွန္တကယ္လည္း ပရိတ္ရြတ္ဖတ္၊ နာယူျခင္းသည္ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျပီး၊
လိုအပ္သည့္အက်ဳိးမ်ားစြာကို ရရွိႏုိင္ပါသည္။“ပရိတ္”ေဟာ၀ါရသည္“ပရိတၱ”ဟူေသာ
ပါဠိပုဒ္မွဆင္းသက္လာေသာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါသည္။

“ကာကြယ္ေပးျခင္း၊ တားဆီးေပးျခင္း”ဟုအဓိပၸါယ္ရပါသည္၊၊ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားႏွင့္၊
မလိုလားအပ္သည့္ရလာဘ္မ်ားမွ အကာအကြယ္ႏွင့္၊အတားအဆီးကိုျပဳေပးႏုိင္သည့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
ေဟာေတာ္မူထားေသာ ပါဠိေတာ္(၁၁)သုတ္ကုိ“ပရိတ္”ဟုေခၚပါသည္။
(၁) မဂၤလသုတ္၊
(၂) ေမတၱသုတ္၊
(၃) ရတနသုတ္၊
(၄) ခႏၶသုတ္၊
(၅) ေမာရသုတ္၊
(၆) ၀ဋသုတ္၊
(၇) ဓဇဂၢသုတ္၊
(၈) အာဋာနာတိယသုတ္၊
(၉) အဂၤုလိမာလသုတ္၊
(၁၀) ေဗာဇၥ်ဂၤသုတ္၊
(၁၁) ပုဗၺဏွသုတ္၊

ပရိတ္ၾကီး(၁၁)သုတ္ဟု အသိမ်ားသည့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကိုျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ လူသားတုိ႔၏မ်က္ေမွာက္
ဘ၀အကာအကြယ္ႏွင့္၊ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ေစေရးအတြက္သီးျခားေဟာေတာ္မူထားျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။

ပရိတ္ရြတ္ဖတ္သည့္အစဥ္အလာသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မပြင့္ခင္ကတည္းကတည္ရွိခဲ့သည

“ သီလ ” လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ ေဆာက္တည္နည္း

                                   
          ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အတြက္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာသည္ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါန၊သီလ၊ ဘာ၀နာ သံုးပါးထဲတြင္ ဘယ္တရားက အေရးႀကီးဆံုးလဲ ? ။ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ဒါနမျပဳလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိသလို ၀ိပႆနာဘာ၀နာ မပြားလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္ရင္ေတာ့ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြက အသင့္ရွိေနပါတယ္။

          ဒီလိုပါပဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ဒါနမျပဳလို႔ အျပစ္သင့္ေစ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ မပြားလို႔ အ
ျပစ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္လို႔ကေတာ့ အျပစ္သင့္မွာပါ။
“ သီလလံုၿခံဳေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ၊ ဒါနမျပဳလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ၀ိပႆနာမပြားလည္း ကိစၥ
မရွိပါဘူး။ ” လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမွာ “သီလ” က အေရးႀကီးဆံုးလို႔
ဆိုလိုတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒါနနဲ႔ ဘာ၀နာကို မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ “သီလ” ကို
ေတာ့ သတိထား အထူးေစာင့္ထိန္း ရမွာပါ။

         ကိုယ္ရဲ႔ခင္ပြန္း၊ ဇနီးမယား၊ သားသမီး၊ မိဘ၊ ရာထူး၊ အာဏာ၊ ပစၥည္းဥစၥာ၊ ေငြေၾကးေတြ
ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔မၿမဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ ဒီသေဘာေလးကို အာရံုျပဳၿပီး “သီလ”ကေတာ့ ငါရဲ႕အားကိုး
ရာ အစစ္ပဲ။ ငါနဲ႔ မခြဲမခြာ

သိမ္ အေၾကာင္း မွတ္သားေလ့လာစရာ

သံဃာေတာ္မ်ား ကံႀကီးကံငယ္ျပဳရာ ေနရာ႒ာနကို သိ္မ္ဟုေခၚသည္။

သိမ္ဟူသည္ ရွိသမွ် ရဟန္းေတာ္မ်ား တစုတေဝးတည္း အညီအညြတ္ ေပါင္းစု၍ ကံႀကီးကံငယ္ေဆာင္ရာ နယ္တခုအျဖစ္ သီးျခားသတ္မွတ္ထားေသာေနရာပင္ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေတာ္တို႔ျခည္း သာျပဳလုပ္ေဆာင္ ရြက္ရေသာ ရဟန္းခံျခင္း၊ ဥပုသ္ျပဳျခင္း၊ ပဝါရဏာျပဳျခင္း၊ ကထိန္သကၤန္းေပးျခင္းစေသာ ကိစၥမ်ားကို သာသနာေတာ္ အသုံးအႏႈန္းအားျဖင့္ ကံႀကီးကံငယ္ ဟုေခၚ၏။

 ထိုကံႀကီးကံငယ္တို႔တြင္ တခုခု ကို ေဆာင္ရြက္လိုေသာအခါ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ သိမ္အတြင္း စုေဝးၾကရသည္။ ထုိသုိ႔စုေဝးရာ၌ တပါးႏွင့္တပါး ၂-ေတာင့္ထြာ္ထက္ မေဝးေစဘဲ ထိုင္ေနစည္းေဝးျခင္းကိုပင္ ကာယသာမဂၢီ ေပးသည္ဟုေခၚသည္။ ကိုယ္ျဖင့္ညီညြတ္မႈ သေဘာတူ ေက်နပ္မႈကို ျပသည္ဟုဆိုလိုသည္။

 ထိုိသုိ႔စည္းေဝး၍ ကံျပဳေသာအခါ အစြန္ဆုံးရဟန္းမွ အျပင္ဖက္ ၂-ေတာင့္ထြာ အရပ္အတြင္းသို႔ လူဝတ္ေၾကာင္၊ သာမေဏစသူတုိ႔ မဝလာ မရွိေစရေပ။ ဝင္လာခဲ့ ရွိခဲ့ေသာ္ ျပဳဆဲကံ မပ်က္ေသာ္လည္း ကံျပဳေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ အာပတ္သင့္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကံျပဳေနစဥ္ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္မ်ား မဝင္လာ မရွိေစဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကံျပဳေနေသာ သံဃာ၏ ၂-ေတာင့္ထြာအရပ္၌ အျပင္ဘက္သိမ္နယ္ပယ္အတြင္း တေနရာ၌ ရဟန္းတပါးပါး သို႔မဟုတ္ ၂-ပါး၊ ၃-ပါးစသည္ မရွိေစဖို႔လည္း အေရးႀကီးျပန္သည္။ ယင္းသို႔ရွိလွ်င္ ကာယသာမဂၢီကို မေပးသျဖင့္ ျပဳေသာကံကို သေဘာမတူရာ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ျပဳဆဲကံပ်က္ေလသည္။ ထို႔သုိ႔သိမ္နယ္ပယ္တခုအတြင္းမွာပင္ ကံျပဳသံဃာ၏ ၂-ေတာင့္ထြာ အရပ္မွ လႊတ္လ်က္ အျခားရဟန္းျဖစ္ေစ၊ ရဟန္းမ်ားျဖစ္ေစ ရွိေနျခင္းကို ဝဂ္ျဖစ္သည္ဟု ေခၚေလသည္။ အစုကြဲသည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။

သာသနာေတာ္ အရွည္တည္တံ့ႏုိင္ရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အဆက္မျပတ္ရွိေနဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္မွာလည္း သိမ္တမ်ဳိးမ်ဳိးမရွိပဲ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သိမ္သည္ သာသနာေတာ္ အရွည္တည္တံ့ေရးတြင္ ေရေသာက္ျမစ္ပမာ လြန္စာ ေရးႀကီးေသာအရာ ျဖစ္ေပသည္။

သိမ္အမ်ဳိးအစားအက်ဥ္း

ထိုသိိမ္သည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ၂-မ်ဳိး၊ ၂-စားရွိ၏။ ယင္းတို႔ကား ၄ပါး၊ ၄ပါးထက္မ်ားေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ စုေပါင္း၍ ဉ တ္ကမၼဝါစာဖတ္၍ မသမုတ္ရပဲ အလိုလိုသိမ္ျဖစ္ေနေသာ သိမ္တုိ႔ျဖစ္ေလသည္။ ထို ၂-မ်ဳိးတြင္ ပထမအမ်ဳိးအစားကို

အာကာသသိမ္ေတာ္